Magie gekoppeld aan een flinke portie vlieg- en stuntwerk doen het goed bij het jeugdige volkje. Harry Potter en Geronimo Stilton bewijzen het en ook Jo Nesbø vaart met Dr. Proktors Teletijdtobbe verder op deze fantasierijke koers. Bulle en zijn bangige vriendin Lise duiken het verleden in met behulp van de teletijdtobbe en de tijdzeep om hun gekke buurman, de verstrooide Dokter Proktor, op te sporen. Deze stuurde een mysterieuze hulpkreet vanuit Parijs, waar hij op zoek ging naar de verloren gewaande liefde van z'n leven, Juliette Margarine. Door in het verleden te graven, willen ze het heden beïnvloeden. De zoektocht loopt helaas niet van een leien dakje, want ze worden op de hielen gezeten door de slechterik Claude Cliché ? de echtgenoot van Juliette die alleen maar met haar trouwde om een adellijke titel te verkrijgen ? en zijn akelige nijlpaardenbende en door de boosaardige Raspa, met de rauwe-vlees-en-vuile-sokkenadem.

Het boek zit tjokvol speelse knipogen naar het verleden zoals wanneer Bulle per ongeluk in de 'Toer duh Frans' belandt en daar ene relaxte Eddy ontmoet, een wielrenner van formaat. En ook dubbele bodems of grappige woordspelingen zijn nooit ver weg, zoals Raspa Hari of wanneer Lise per ongeluk aan de 'Pastille' denkt in de teletijdtobbe en zo in een varkensstal belandt in plaats van in de 'Bastille'.

Markante, aparte hoofdpersonages die ook hun kleine kantjes durven te tonen, kleuren dit werk. Favoriet is ongetwijfeld de roekeloze en zelfingenomen Bulle. Dit kereltje van acht is een onvervalste durfal die je helemaal inpakt met zijn onweerstaanbare charmes. Het is zo iemand die je graag als vriendje zou willen hebben of misschien zelfs gewoon zou willen zijn: "'Juffrouw Strobe!' knalde het piepkleine jongetje terug. 'Waarmee kan ik u van dienst zijn op deze ongewoon mooie vrijdagochtend, een ochtend die in schoonheid slechts wordt overtroffen door uw ongelooflijk mooie uiterlijk, mijn lerares en voedster van mijn geest ?'"

Lise en de professor komen wat minder uit de verf, zeker Dokter Proktor wordt een beetje stereotiep afgebeeld als de verstrooide en een tikkeltje gestoorde professor. Maar zonder uitzondering komen de hoofdpersonages helemaal tot leven door de gevatte dialogen en komische interactie: '"Hersenen?" zei Lise terwijl ze Bulle aankeek. "Ik dacht dat insecten geen hersenen hadden." "Daarom is de zevenpotige Peruaanse zuigspin ook zo zeldzaam," fluisterde Bulle. "Hij kan bijna nergens insecten met hersenen vinden."'

Ook de zeer expressieve en speelse illustraties van Georgien Overwater dragen hiertoe bij. Ze ogen guitig, en soms ook pijnlijk realistisch. De guillotines van de Franse Revolutie en de brandstapel van Jeanne d'Arc vloeien levendig uit de ietwat ruw schetsende pen van Overwater. Maar omdat humor en zelfrelativering altijd om de hoek loeren, is het nooit over de schreef. Jonge lezertjes hebben recht op de waarheid en die was nu eenmaal niet zo fijnzinnig in die tijd: 'Het hakte met een helder "Tjop!" het hoofd af van de arme stakker die met zijn nek vastzat in de guillotine. Na het "tjop!" volgde een bulderend gejuich van de mensenmenigte.'

De vraag is natuurlijk in welke mate de leeftijdsgroep waarvoor het boek bestemd is, negen- à tienjarigen, al vertrouwd zijn met de Franse geschiedenis en cultuur. Een deel van de dubbele bodems en kwinkslagen zullen zeker aan hen voorbij gaan maar ook zonder die achtergrondkennis is het boek vermakelijk. De auteur weet de typisch Franse maniertjes immers zeer goed te karakteriseren: 'De twee overlegden een hele poos met elkaar. Bulle en Lise begrepen wel dat Frans een hele moeilijke taal was, zelfs voor de Fransen. Ze moesten namelijk hun gezicht, allebei hun armen, al hun vingers, ja eigenlijk hun hele lijf gebruiken om zich verstaanbaar te maken.'

Wanneer ze naar de Franse Revolutie gaan om de onthoofding van de graaf van Monte Crispo ? ook weer zo'n komische woordspeling ? bij te wonen, begint het inhoudelijk mis te gaan, want 'als hij niet was onthoofd, had hij vast kinderen gekregen. Dan hadden die het fortuin geërfd in plaats van een dronkenlap van een Brailette. En dan had de familie Margarine haar fortuin nog gehad en had Juliettes vader het aanbod van Claude Cliché niet hoeven aannemen om hen te redden van het failissement als hij met zijn dochter mocht trouwen.' Vanaf dit punt ? zo ongeveer de laatste vijftig bladzijden van het boek ? is de verhaallijn zoek en lijken de avonturen gewoon op meer van hetzelfde. Er zijn onlogische sprongen in het verhaal en de consistentie binnen de fictie is zoek, zoals wanneer Bulle het laatste restje schuim van de tijdzeep per ongeluk doorspoelt en ze niet meer terug kunnen naar het heden. Plots blijken ze wel weer thuis te zijn (ja, hoe dan?). Als op het einde het viertal drie dagen gaat uitrusten op een heerlijk strand, zijn ze uiteindelijk maar een weekendje weggeweest. Er duiken dus wat hiaten en ongerijmdheden op, alsof Nesbø op het einde even de plot kwijt was. De schrijver heeft ook net iets te veel gimmicks en dolle avonturen in die laatste hoofdstukken gepropt.

Het verhaal is zeker in het begin spannend en hoewel het idee van het tijdreizen niet nieuw is, geeft de schrijver er wel een leuke draai aan. De vrienden slagen er uiteindelijk in om het heden te beïnvloeden door Claude Cliché naar een ondoordringbare jungle te sturen met de teletijdtobbe. Op die manier kunnen Dr. Proktor en Juliette ongestoord en gelukkig samenwonen aan de Kanonweg in het verre Noorwegen. [Rebecca Pers] Hide text

Lise en Bulle krijgen een kaartje uit Parijs van hun vriend Dr. Proktor. Hij is in nood. De vrienden besluiten hem te gaan helpen. Ze treffen daar een badkuip aan die hen in staat stelt door de tijd te reizen om historische gebeurtenissen te wijzigen, om zo de professor en zijn vriendin te redden. Ook dit tweede verhaal over Lise, Bulle en hun uitvindvriend Dr. Proktor van de Noorse auteur, vooral bekend van zijn geweldige thrillers over Harry Holm, is een bijzonder geestig verhaal dat door de vele wendingen, de verrassende avonturen en de enorme fantasie de volle bijna vierhonderd bladzijden boeit. Kinderen zullen niet alleen genieten van het verhaal, maar ook van de prachtige humoristische, soms karikaturale gekleurde illustraties. Het taalgebruik is niet moeilijk, fantasievol en bevat veel dialoog. Een boek zoals (kinder)boeken bedoeld zijn. Op het omslag vliegt het gezelschap in de tijdreisbadkuip boven Parijs. Tevens verschenen 'Dr. Proktors schetenpoeder' en 'Dr. Proktor redt de wereld (misschien)'*. Voorlezen vanaf ca. 8 jaar, zelf lezen vanaf ca. 9 jaar. Hide text

In een vorig avontuur met Doktor Proktor kon je al kennis maken met Bulle en Lise. Doktor Proktor is een gekke professor die gekke dingen uitvindt, zoals het schetenpoeder. Dat schetenpoeder komt in dit boek terug, net zoals Bulle en Lise. Zij krijgen op een dag een kaartje van de professor. Er staat een geheime boodschap op. Lise ontcijfert de boodschap: Doktor Proktor heeft hulp nodig in Parijs. In een oud pension vinden ze de kamer waar hij logeerde en een oude badkuip. Met de speciale tijdzeep belanden ze in spannende avonturen in het verleden. Hun eigenlijke missie is om de professor te helpen om zijn geliefde Juliette terug te vinden. Misschien lukt het hen wel om in het verleden wat wijzigingen aan te brengen, zodat de geliefden toch met elkaar kunnen trouwen en Juliette niet gedwongen wordt om te trouwen met een vreselijke man van wie ze helemaal niet houdt. Door de typerende nonchalance van Bulle komt hij op de verkeerde plaats en in de verkeerde tijd terecht en hebben ze daar ook weer een heel avontuur aan. Ze ontmoeten Jeanne d’Arc en kunnen haar van de brandstapel redden. Tussendoor loopt nog het verhaal van de verliefde Raspa. Zij werkte vroeger nauw samen met Doktor Proktor en hoopte dat haar liefde zou beantwoord worden. Haar ontgoocheling was bijzonder groot toen ze ontdekte dat de professor zijn hart verloor aan Juliette. Aanvankelijk zint ze op wraak en probeert ze alles te boycotten, maar uiteindelijk ziet ze in dat de professor enkel maar gelukkig kan zijn als hij samen is met de vrouw van wie hij houdt. Raspa neemt de plaats in van Jeanne d’Arc omdat alleen de dood de geschiedenis kan veranderen ... Daarmee is het verhaal nog niet helemaal af, want ze moeten met zijn allen nog veilig thuis geraken! Dit verhaal zit boordevol actie, humor en avontuur. Toch vraagt het wat leeservaring: vele sprongen in de tijd en verschillende verhaallijnen volgen elkaar snel op en geregeld volg je Bulle, Lise of Doktor Proktor in een verschillend avontuur op een andere locatie. Een beetje notie van geschiedenis is handig meegenomen; dat zal het leesplezier bevorderen en je ook de humor die er achter zit doen appreciëren. Als de kinderen terug in deze tijd zitten en de geschiedenisboekjes bekijken, zien ze dat de afbeeldingen van de Jeanne d’Arc die zij ontmoet hebben nu vervangen zijn door Raspa, maar dat weten alleen Bulle, Lise en Doktor Proktor. Zo zitten er nog wel wat insinuaties (maakte Lise het ontwerp voor de Eiffeltoren? En wat was het resultaat van Bulles optreden als Napoleon?) in en dat geeft dit boek toch dat leuke extraatje. Jo Nesbø schrijft heel vlot en met een zwierigheid die je de hoeveelheid pagina’s doet vergeten. De verrassende wendingen, de knappe karakterschets van Bulle, de knotsgekke situaties en de leuke humor maken van dit boek een echt leesgenot!

Hide text