Cliënt E. Busken

Cliënt E. Busken
Other formats:
Reviews
Een ode aan ons allemaal
Met Cliënt E. Busken schreef Jeroen Brouwers een nieuw hoogtepunt in zijn oeuvre. De taal zelf komt als de grote overwinnaar uit de bus.
Om en bij de tachtig is hij, E. Busken, net als Jeroen Brouwers zelf dus, die - om maar meteen met de deur in huis te vallen, want ik kan het niet langer voor mij houden - met Cliënt E. Busken een godswonderlijk boek heeft geschreven: een roman die de gebeurtenisloze totstilstandkoming van een zich doof houdend ik-personage behandelt, en waarin geen spoor van een intrige valt te bekennen, maar die zich niettemin laat lezen met de vaart waarmee een racekar zonder remmen de steilst denkbare bergtop afgesuisd komt.
Anders dan Brouwers is E. Busken er zeer slecht aan toe. Veroordeeld tot een rolstoel, moet zijn onbeheersbaar alle kanten tegelijk uit schokkende lijf daarbovenop door middel van verschillende riemen in bedwang gegespt blijven. Zo mogelijk nog erger is het feit dat hij het Madeleine geheten zorgcentrum dat hem na een ongelukkige val in zijn eenzame woning door de wereld is opgedrongen ervaart als niets beters dan een 'gevangenishotel'. Omschrijvingen van zichze…Read more
Vrolijk venijn
BOEKENBAL
JEROEN BROUWERS Cliënt E. Busken
‘Als ik voel dat het niet meer gaat, hou ik ermee op,’ zei Jeroen Brouwers anderhalf jaar geleden in Humo. Hij had al te veel door hem bewonderde schrijvers zien eindigen met inferieure boeken. Op 30 april wordt Brouwers 80, een leeftijd waarop je elke nieuwe roman veiligheidshalve meteen ook aankondigt als je laatste. Dat deed hij in 2014 al bij de verschijning van zijn onthutsende kostschoolroman ‘Het hout’, en dat doet hij nu opnieuw met ‘Cliënt E. Busken’, zijn vertelling over een verzorgingstehuis. Uit die nieuwe aanvulling op de reeds rijk gevulde Brouwersbibliotheek mag meteen blijken dat ‘het’ nog ‘gaat’. Meer nog, het loopt en stroomt en neigt naar ‘volle volte, het volste overvolle onverzadigbare uit zijn voegen barstende buiten zijn beddingen brekende overstromende met voeten tredende overschreeuwende overspannene’. Wie dacht dat Brouwers zich laat in…Read more
Sta eens stil, gedachtencarrousel
De verwarde, welbespraakte geest van E. Busken is een goudmijn voor Jeroen Brouwers
Verhalen uit het verzorgingstehuis zijn 'ín', kijk maar naar het succes van Hendrik Groen. En onlangs verscheen van Erik Nieuwenhuizen 'Niemand vertelt je hier ooit wat', over een man die tegen zijn zin in een zorgcentrum zit. Jeroen Brouwers schreef een boek met hetzelfde uitgangspunt, 'Cliënt E. Busken'. Genoemde Busken zit doofstom en ongecoördineerd molenwiekend op de gesloten afdeling van Huize Madeleine, maar van binnen is hij nog volop in bedrijf, dat wil zeggen, ondanks zijn vermeende dementie borrelt en gist het nog in zijn hoofd. Het is daar een Jeroen Boschachtige bedoening (een tekening van Bosch siert het voorplat van dit boek), vol monstruositeiten, schrikwekkende gebeurtenissen, nachtmerrieachtige gedachten, boosheid en getier, een enkele keer afgewisseld met idyllische dromen.
Of het hier een natuurgetrouwe afbeelding van een gemiddeld dement en bejaard brein betreft, waag ik te betwijfelen, professor Scherder zal zich er niet in kunnen vinde…Read more