De familie Carver verhuist van de stad naar een dorpje aan de kust. Max is niet onverdeeld gelukkig met deze beslissing van zijn vader. Al gauw krijgt hij het ongemakkelijke gevoel dat een aantal zaken in zijn nieuwe woonplaats niet kloppen: het terugdraaien van de wijzers van de stationsklok, de starende ogen van een zwerfkat en de ommuurde tuin met griezelige standbeelden. Hij ontmoet er echter Roland, een jongen die bij zijn grootvader, de vuurtorenwachter woont. Max’ zus valt als een blok voor de zongebruinde, verlegen jongen. Al vlug blijkt dat Roland zijn mysterieuze verleden niet kan ontwijken. Beide jongens en het meisje moeten een hevige strijd leveren met duistere machten. Ook Max moet zijn ergste demonen in de ogen durven kijken. Zafón is zonder twijfel een meesterverteller. De nevelprins is zijn debuutroman, hij zal pas enkele boeken later de wereldbekende auteur van bestsellers worden. Het plezier van het lezen, uitgelokt door spannende plots, goed gedoseerde verhaalwendingen en een snuifje magie, komt voor hem op de eerste plaats. Zafón gebruikt de taal als boetseerklei om er in een dikke laag zijn verhaal mee op te bouwen. Subtiliteit ontbreekt, gelaagdheid is uit den boze. Zo komt de oorlog — het verhaal speelt zich af in 1943 — nauwelijks aan bod. Zafón had dit gegeven echter kunnen gebruiken om de dreigende ondertoon te versterken. Nu lijkt de plot boven tijd en ruimte te zweven zonder verankerd te zijn in de werkelijkheid. Het is net te mager om voor de lezer doorleefd te zijn. Maar dat het verhaal anorectisch is, betekent niet dat de schrijver dit doortrekt in zijn taal. Integendeel, De nevelprins is opgebouwd met een breed scala aan woorden, metaforen en volzinnen. Er wordt veelvuldig verwezen naar de tijd als metafoor. Zo is Max’ vader horlogemaker, lijken standbeelden bevroren in de tijd en zijn oude filmbanden getuigenissen van een ver verleden. De boodschap is duidelijk: de loop van de geschiedenis kan je niet zomaar veranderen. Het lot haalt je steeds in. Zafón weet als geen ander het ritme van zijn vocabularium te beheersen door een goede balans tussen lange beschrijvingen met veel bijwoorden, korte dialogen en puntige zinnen. Als lezer raak je meteen in de ban van deze cadans en word je zo naar de climax gestuwd. Het is sterk van Zafón dat hij voor zijn debuut als (jeugd)romanschrijver niet heeft gekozen voor een happy end. Ook al slaagt hij er niet in om alle losse eindjes van het verhaal samen te brengen, en de lezer bijgevolg volledig tevreden te stellen, toch is zijn keuze om sommige protagonisten te laten sterven een schot in de roos. Zo blijft het mysterie wat hangen en trekt de nevel niet volledig op. Met zijn debuut gaf Zafón reeds een voorsmaakje van zijn kunnen. Deze heruitgave heeft dan ook zeker bestaansrecht.
[Cindy Vanhove] Hide text

Het stadse gezin van horlogemaker Carver verhuist in 1943 naar een dorpje aan de kust. De vorige eigenaars van hun nieuwe woning vertrokken er jaren geleden na de dood van hun zoon. De jonge Max gaat op verkenningstocht en doet een griezelige ontdekking in het beeldenpark achter het huis. Kort daarna maken hij en zijn zus Alicia kennis met Roland, de kleinzoon van de vuurtorenwachter. Wanneer hun zusje Irina een vreselijk ongeluk krijgt en een vreemd symbool steeds vaker opduikt, beseffen de vrienden dat er iets mis is. Rolands grootvader weet meer, maar om de kinderen te beschermen vertelt hij hun niet het hele verhaal. Tot de Nevelprins in alle hevigheid toeslaat. Het echte debuut van Carlos Ruiz Zafón, dat vaak vergeten wordt door zijn latere bestseller voor volwassenen, 'De schaduw van de wind'. Het is een spannend verhaal met veel magische elementen, gevat in beeldrijke en intense taal. De personages zijn overtuigend, maar in de plot laat de auteur af en toe steken vallen en de toon is soms te belerend. Geen hoogvlieger. Vanaf ca. 14 jaar. Hide text